ความคิดเห็น | บาร์บี้ไม่เคยเป็นสัญลักษณ์ที่ยอดเยี่ยม แต่เธอเป็นกระจกเงาที่ยอดเยี่ยม (2023)

ภาพยนตร์เรื่อง “Barbie” มาถึงวันนี้ในฐานะจุดสุดยอดของกระบวนการเกือบ 15 ปีที่เริ่มต้นเมื่อ Universal Pictures ได้รับสิทธิ์ในตัวละครนี้ ซึ่งไม่ใช่เวลานานผิดปกติในฮอลลีวูด ซึ่งบทมักจะอ่อนล้าลงเรื่อยๆ จนกว่าจะมีการผสมผสานระหว่าง ชื่อใหญ่และกระเป๋าลึกทำให้พวกเขามีชีวิต แต่การเปิดตัวภาพยนตร์ของบาร์บี้ยังมาในบริบทของการเดินทางที่ยาวนานและคดเคี้ยวมากขึ้นด้วยคำถามที่มีอยู่ที่เป็นแกนหลัก: หลังจากหลายปีที่ผ่านมา บาร์บี้ยังมีความสำคัญอยู่หรือไม่? แล้วถ้าเธอทำ แล้วทำไมล่ะ?

นับตั้งแต่บาร์บารา มิลลิเซนต์ โรเบิร์ตส์ หรือบาร์บี้ปรากฏตัวในปี 1959 ตุ๊กตาตัวนี้ก็กลายเป็นที่ถกเถียง ผู้บริหารของเล่นชายซึ่งถูกกำหนดเงื่อนไขให้เชื่อว่าเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ อยากเล่นกับเด็กทารก รู้สึกทึ่งเมื่อเป็นตัวแทนของผู้หญิงที่โตเต็มที่คนนี้ แต่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ก็เข้าใจ บาร์บี้กลายเป็นเรื่องฮือฮา แล้วก็สายล่อฟ้า แล้วความกังวล ตลอด 64 ปีที่ผ่านมา บาร์บี้เป็นศูนย์กลางของการถกเถียงกันนับครั้งไม่ถ้วนว่าผู้หญิงเป็นใคร ควรเป็นใคร มีหน้าตาอย่างไร และต้องการอะไร

ตุ๊กตาบาร์บี้มีหุ่นเชิดที่ไร้สัดส่วนเกินจริงและผู้หญิงทุกคนผู้มุ่งมั่น เวลาส่วนใหญ่เธอไม่สามารถพูดอะไรได้ แต่เชื่อว่าเธอสามารถพูดแทนคนจำนวนมากได้ บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมภาพยนตร์เรื่อง "Barbie" ที่มีอยู่จริงจึงเป็นเพียงเรื่องเดียวที่สามารถมีอยู่ได้: เรื่องที่รับรู้และยอมรับความแปลกประหลาดนั้นภายใต้การจ้องมองอย่างระแวดระวังของพี่เลี้ยงในองค์กร สโลแกนของตัวอย่าง (“ถ้าคุณรักบาร์บี้ หนังเรื่องนี้เหมาะสำหรับคุณ ถ้าคุณเกลียดบาร์บี้ หนังเรื่องนี้เหมาะสำหรับคุณ”) เป็นการยืนยันว่าบาร์บี้คือธุรกิจของทุกคนอย่างแท้จริง

ฉันเข้าใจแล้ว ตอนอายุ 6 ขวบ ฉันได้รับข้อเสนอให้เลือกระหว่างตุ๊กตาสองตัวสำหรับวันเกิดของฉัน: Bionic Woman หรือ Barbie ฉันไม่เห็นตัวเองในตุ๊กตาบาร์บี้ในสำนวนการนำเสนอของเล่นร่วมสมัย ผมสีน้ำตาลและจั๊มสูทของ Bionic Woman สะท้อนภาพหางม้าและชุดผ้าลูกฟูกที่มัดมือฉันอย่างแม่นยำมากขึ้น ตุ๊กตาบาร์บี้ที่มีผมสีบลอนด์ขาวเหมือนไหมขัดฟันและชุดสีชมพูคอวี ไม่เหมือนผู้หญิงคนไหนที่ฉันเคยเห็นเลย นั่นไม่ใช่ประเด็นใช่ไหม

ฉันเลือกตุ๊กตาบาร์บี้

ในวัยเด็กของฉัน ตุ๊กตาจะอยู่ที่นั่นเสมอ - เกาะอยู่บนตู้เสื้อผ้าของฉัน ลากไปกับการเดินทางด้วยรถยนต์ ท่องคลื่นอ่างอาบน้ำของฉันด้วยหวีกระดองเต่า เธออยู่ห่างไกลมากขึ้นในวัยผู้ใหญ่ของฉัน เนื่องจากตุ๊กตาบาร์บี้กลายเป็นประเด็นที่สตรีนิยมกังวล ฉันติดตามนักเขียน ศิลปิน นักดนตรี และผู้คลั่งไคล้วัฒนธรรมต่างๆ มากมาย ซึ่งกำลังเผยแพร่ประเด็นเกี่ยวกับตุ๊กตาบาร์บี้ของตนเองอย่างน่าสนใจในที่สาธารณะ ระหว่างทาง ฉันได้ตระหนักว่า: บาร์บี้เป็นสิ่งเด็กๆ ที่พวกเราทุกคนไม่สามารถละทิ้งได้ เพราะตราบเท่าที่ยังมีอยู่ เธอก็ไม่เคยเป็นเด็ก แต่เธอเป็นสัญลักษณ์ เป็นแพะรับบาป สายล่อฟ้า เป้าหมาย และที่สำคัญที่สุดคือกระจก อย่างไรก็ตาม เรารู้สึกเกี่ยวกับตุ๊กตาบาร์บี้ในช่วงเวลาหนึ่งๆ ที่บ่งบอกอะไรเกี่ยวกับเรามากกว่าบาร์บี้เสียอีก

เมื่อช่วงปี 1980 ฟันเฟืองต่อต้านการปลดปล่อยสตรีต่อเนื่องมาถึงช่วงปี 1990 นักจิตวิทยาเริ่มสร้างสัญญาณเตือนเกี่ยวกับวิกฤตความมั่นใจของเด็กผู้หญิงในหนังสือขายดีอย่าง “Reviving Ophelia” Anita Hill กำลังอธิบายการล่วงละเมิดทางเพศต่อคณะกรรมการตุลาการของวุฒิสภา และผู้หญิงในวิทยาเขตของวิทยาลัยรายงานเหตุการณ์การล่วงละเมิดทางเพศที่น่าตกใจ คลื่นลูกใหม่ของสตรีนิยมกำลังพุ่งเข้ามา และมันกำลังลากตุ๊กตาบาร์บี้ลงไป มีเรื่องของสัดส่วนที่ผิดธรรมชาติของเธอ เช่น อัตราส่วนเอวต่อสะโพกที่ไม่สามารถมีอยู่ในชีวิตจริงได้หากไม่สูญเสียอวัยวะภายในที่สำคัญ ต่อมาคือสีบลอนด์และความขาวที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของเธอ แม้จะเปิดตัวบาร์บี้สีดำและลาติน่าในปี 1980 พร้อมกับคอลเลกชั่นพิเศษอย่างบาร์บี้แห่งโลกในยุค 1980 แต่ทุกคนก็รู้ว่าบาร์บี้ตัวจริง - ไอคอน, ur-Barbie, บาร์บี้ที่แท้จริง - เป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความงามแบบตะวันตกแบบเดียวกัน อุดมคติถูกจารึกไว้ในสถาบันสตรีประดับอื่นๆ ของอเมริกา ตั้งแต่ฮอลลีวูด มิสอเมริกา ไปจนถึงเพลย์บอย

เช่นเดียวกับการทำซ้ำของสตรีนิยม พวกเราในคลื่นลูกที่สามที่เกิดขึ้นในยุค 90 ต้องต่อสู้กับการก้าวพลาด ความวิตก และเรื่องที่ยังไม่เสร็จของคนรุ่นก่อน แน่นอนว่าตุ๊กตาบาร์บี้ไม่ใช่ประเด็นที่สำคัญที่สุด แต่ท้ายที่สุดแล้วเธอก็เปลือยเปล่าและภูมิใจในสิ่งที่เราเรียกว่าปัญหา ดังนั้นเราจึงสวมเสื้อสีชมพูร้อนของเรา

เจ้าเหนือหัวของบาร์บี้ก็ถูกเหยียดหยามเช่นกัน ในปี 1992 แมทเทลแนะนำ Teen Talk Barbie ซึ่งรวมถึงวลีอื่น ๆ เช่น "ชั้นเรียนคณิตศาสตร์ยาก!" ยืนยันว่าแบรนด์ที่เข้าใจเทรนด์ในอดีตนั้นล้าหลัง - และกระตุ้นให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์จาก American Association of University Women การตอบโต้ทางกฎหมายของ Mattel ต่อสิ่งต่างๆ เช่นคอลเลคชันเรียงความภาพร่างกายสตรีนิยมในปี 1998 เรื่อง “Adios, Barbie” และ “Barbie Girl” ที่อุดหูไปทั่วของ Aqua ไม่ได้ช่วยให้ P.R. Mattel ฉลองวันเกิดครบรอบ 40 ปีของบาร์บี้ในปี 1999 ด้วยการยกเครื่องแบรนด์ที่เปลี่ยนจุดสนใจจาก ตุ๊กตาให้กับเด็กผู้หญิงจริงๆ โดยเปิดตัวแคมเปญโฆษณาที่กระตุ้นให้ผู้ชมวัยหนุ่มสาว “กลายเป็นฮีโร่ของตัวเอง”

ภาพยนตร์เรื่อง “Barbie” ยังเกี่ยวกับการเป็นฮีโร่ของคุณเองหรืออย่างน้อยก็การเดินทางของฮีโร่ ซึ่งนำบาร์บี้ไปสู่โลกแห่งความจริงที่ส่วนใหญ่พบว่าเธอเป็นอันตรายหรือไม่เกี่ยวข้อง เป็นแนวทางที่เหมาะสม เนื่องจากสิ่งที่น่าสนใจที่สุดเกี่ยวกับตุ๊กตาบาร์บี้คือปฏิกิริยาของเราที่มีต่อเธอ บางบทวิจารณ์กล่าวว่าภาพยนตร์เรื่องนี้ประสบปัญหาจากความพยายามของผู้กำกับ เกรตา เกอร์วิก ในการรวมวาทกรรมของบาร์บี้เข้าไว้ด้วยกัน ทำให้เกิดการเล่าเรื่องมากเกินไป แต่จะทำไม่ได้ เมื่อพิจารณาว่าวาทกรรมของบาร์บี้เป็นแรงบันดาลใจมากว่า 64 ปีได้อย่างไร?

มีภาพยนตร์อีกเรื่องหนึ่ง — สารคดีปี 2018 เรื่อง “Tiny Shoulders: Rethinking Barbie” - สำหรับฉันแล้ว ช่วยให้วาทกรรมนั้นอยู่ในบริบท “Tiny Shoulders” กล่าวถึง Mattel ว่าเป็นบริษัทที่ตกอยู่ในภาวะวิกฤต โดยเผชิญกับรายได้ที่ลดลงและความสนใจของผู้ชมที่ลดลง บริษัทจึงพร้อมเปิดตัวคอลเลกชั่นตุ๊กตาที่มีสีผิวและรูปร่างตามประเภทต่างๆ ในปี 2559 ฉันถูกสัมภาษณ์เกี่ยวกับภาพยนตร์เรื่องนี้ร่วมกับนักประวัติศาสตร์บาร์บี้ M.G. ลอร์ดและอแมนดา โฟร์แมนและนักประพันธ์สตรีนิยมร็อกแซน เกย์(นักเขียนความคิดเห็นที่มีส่วนร่วม) และ Gloria Steinem โดยเราแต่ละคนเสนอบริบทและความเห็นเกี่ยวกับตำแหน่งของบาร์บี้ในอดีต ปัจจุบัน และอนาคตของชีวิตผู้หญิง

ฉันไม่รู้ว่าการเล่าเรื่องของภาพยนตร์เรื่องนี้จะทำหน้าที่เป็นส่วนโค้งการไถ่ถอนของแมทเทล เมื่อฉันดูภาพยนตร์จบแล้ว ฉันตระหนักว่าตลอดช่วงชีวิตของฉัน ฉันได้เปลี่ยนจากผู้บริโภคตุ๊กตาบาร์บี้ที่ไร้เล่ห์เหลี่ยม ไปสู่การเป็นบาร์บี้ผู้รู้แจ้งที่รู้แจ้ง กลายเป็นผู้สนับสนุนบาร์บี้พี.อาร์.

อย่างไรก็ตาม สำหรับพัฒนาการของบาร์บี้ในทุกวิถีทาง เราก็คาดหวังกับเธอเช่นกัน ดังที่มิเชลล์ ชิโดนี หัวหน้าฝ่ายประชาสัมพันธ์ของ Mattel (หรือที่เธอเรียกตัวเองว่า "นักประชาสัมพันธ์ของบาร์บี้") กล่าวโดยสร้างแรงบันดาลใจให้กับชื่อสารคดีนี้ บาร์บี้ถือน้ำหนักของมาตรฐานความงามและการวิเคราะห์สตรีนิยมของคนหลายรุ่นไว้บนบ่าเล็กๆ ของเธอ ไหล่เหล่านั้นอาจได้รับการปรับแฟชั่นใหม่เป็นครั้งคราว เพื่อให้ดูแข็งแรงมากขึ้น มีเนื้อหนังมากขึ้น หรือมีสีที่หลากหลายมากขึ้น หรือในกรณีของภาพยนตร์เรื่องใหม่นี้ ตระหนักในตนเองมากขึ้นเกี่ยวกับน้ำหนักที่ต้องแบกรับ แต่นั่นไม่ใช่ เปลี่ยนความจริงที่ว่าเรายังคงเพิ่มมาตรฐานเพื่อให้เธอดำเนินชีวิตตาม ในฐานะที่เป็นสัญลักษณ์ ตุ๊กตาบาร์บี้นั้นซับซ้อนจนไร้ประโยชน์ แต่ในฐานะภาชนะ เธอได้รับการพิสูจน์แล้วว่าทนทานอย่างน่าทึ่ง

ฉันเต็มใจที่จะยอมรับ แม้กระทั่งการเย้ยหยัน ครั้งหนึ่งฉันเคยปฏิเสธสตรีนิยมแบบสะท้อนกลับของฉันต่อทุกสิ่ง บาร์บี้: เธอไม่จำเป็นต้องเป็นตัวเลขที่มีผลรวมเป็นศูนย์ ซึ่งเป็นสิ่งที่คุณเห็นด้วยหรือต่อต้าน พวกเราหลายคนเห็นเธออย่างนั้นอย่างแน่นอน สิ่งที่เราพูดนั้นพูดถึงความท้าทายอย่างต่อเนื่องของโลกที่แม้แต่ตอนนี้ก็ยังไม่แน่ใจว่าผู้หญิงสามารถเป็นอิสระจากแบบแผนหรือความคาดหวังและได้รับอนุญาตให้ดำรงอยู่ได้

Andi Zeisler เป็นผู้เขียนเรื่อง “We Were Feminists Once: From Riot Grrrl to CoverGirl, the Buying and Selling of a Political Movement”

ที่มาภาพโดย Shelly Still และ TomekD76/Getty Images

The Times มีความมุ่งมั่นที่จะเผยแพร่ความหลากหลายของตัวอักษรถึงบรรณาธิการ เราต้องการทราบว่าคุณคิดอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือบทความใดๆ ของเรา นี่คือบางส่วนเคล็ดลับ. และนี่คืออีเมลของเรา:letter@nytimes.com.

ติดตามส่วนความคิดเห็นของ The New York Times บนเฟสบุ๊ค,ทวิตเตอร์ (@NYTopinion)และอินสตาแกรม.